Summary: The Pre-Aristotelian Formal Logic

Część I - Logika formalna przed Arystotelesem

  1. Wstęp
  2. Objaśnienia ważniejszych pojęć
  3. Wybrane dotychczasowe ujęcia przedarystotelesowej logiki formalnej
  4. Plan badań i metodologia
  5. Opis zgromadzonego materiału źródłowego
  6. Fragmenta praearistotelicorum — przykłady
  7. Analiza wyników
  8. Rozstrzygnięcia
  9. Bibliografia

Część II - Katalog przedarystotelesowych fragmentów logicznych

I. Fragmenta prearistotelicorum

  1. Układ pozycji katalogowej
  2. System przyjęty w formalizacji
  3. Reguły logiczne znalezione u prearystotelików
  4. Kanon pism prearystotelików
  5. Spis znalezionych fragmentów logicznych w pismach prearystotelików
  6. Katalog fragmentów logicznych znalezionych w pismach prearystotelików
  7. Dodatek 1.: fragmenty logiczne we fragmentach presokratyków
  8. Dodatek 2.: fragmenty logiczne w pismach pseudoplatońskich

II. Zależności statystyczne

Marek Jerzy. Minakowski, Prehistoria logiki formalnej

I. Fragmenta prearistotelicorum

6. Katalog fragmentów logicznych znalezionych w pismach prearystotelików

35. Platon, Fedon 76a1–8 & b4–c5

Sokrates uzasadnia, że ludzie rodząc się zapominają, czego ich dusze nauczyły się w poprzednim życiu i nie wiedzą tego, muszą więc sobie dopiero przypomnieć.

Sokrates, Simmiasz:

76a1Δυνατὸν γὰρ δὴ τοῦτό γε ἐϕάνη, αἰσϑόμενόν τι ἢ ἰδόντα 2ἢ ἀκούσαντα ἤ τινα ἄλλην αἴσϑησιν λαβόντα ἕτερόν τι ἀπὸ 3τούτου ἐννοῆσαι ὃ ἐπελέληστο, ᾧ τοῦτο ἐπλησίαζεν ἀνόμοιον 4ὂν ἢ ᾧ ὅμοιον· ὥστε, ὅπερ λέγω, δυοῖν ϑάτερα, ἤτοι ἐπι5στάμενοί γε αὐτὰ γεγόναμεν καὶ ἐπιστάμεϑα διὰ βίου πάντες, 6 ὕστερον, οὕς ϕαμεν μανϑάνειν, οὐδὲν ἀλλ' ἢ ἀναμιμνῄ7σκονται οὗτοι, καὶ ἡ μάϑησις ἀνάμνησις ἂν εἴη.

8Καὶ μάλα δὴ οὕτως ἔχει, ὦ Σώκρατες.

[…]

76b4Τί δέ; τόδε ἔχεις ἑλέσϑαι, καὶ πῇ σοι δοκεῖ περὶ αὐτοῦ; 5ἀνὴρ ἐπιστάμενος περὶ ὧν ἐπίσταται ἔχοι ἂν δοῦναι λόγον 6ἢ οὔ;

7Πολλὴ ἀνάγκη, ἔϕη, ὦ Σώκρατες.

8῏Η καὶ δοκοῦσι σοι πάντες ἔχειν διδόναι λόγον περὶ τού9των ὧν νυνδὴ ἐλέγομεν;

10Βουλοίμην μεντἄν, ἔϕη ὁ Σιμμίας· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον 11ϕοβοῦμαι μὴ αὔριον τηνικάδε οὐκέτι ᾖ ἀνϑρώπων οὐδεὶς 12ἀξίως οἷός τε τοῦτο ποιῆσαι.

c1Οὐκ ἄρα δοκοῦσί σοι ἐπίστασϑαί γε, ἔϕη, ὦ Σιμμία, 2πάντες αὐτά;

3Οὐδαμῶς.

4᾿Αναμιμνῄσκονται ἄρα ἅ ποτε ἔμαϑον;

5᾿Ανάγκη.

1.

ἤτοι (76a4) ἐπιστάμεϑα διὰ βίου πάντες, ἢ (76a5) ἡ μάϑησις ἀνάμνησις ἂν εἴη (76a7)

πάντες ⊆ ἐπιστάμενοι ⊻ μάϑησις ἀνάμνησίς ἐστι

wszyscy ⊆ wiedzący ⊻ wiedza jest przypominaniem

Zał.

2.

ἀνὴρ ἐπιστάμενος ἔχοι ἂν δοῦναι λόγον (76b5)

ἐπιστάμενος ⊆ ἔχων δοῦναι λόγον

wiedzący ⊆ umiejący dać dowód

Zał.

3.

μὴ (75b11)πάντες ἔχειν διδόναι λόγον (76b8)

πάντες ⊈ ἔχοντες δοῦναι λόγον

wszyscy ⊈ umiejący dać dowód

Zał.

4.

Οὐκ […] δοκοῦσί σοι ἐπίστασϑαί πάντες (76c1–2)

πάντες ⊈ ἐπιστάμενοι

wszyscy ⊈ wiedzący

2., 3., R1.2.5.3

5.

᾿Αναμιμνῄσκονται […] ἅ ποτε ἔμαϑον (76c4)

μάϑησις ἀνάμνησίς ἐστι

wiedza jest przypominaniem

1., 4., R2.6

(Legutko)

„Okazało się zatem możliwe — mając wrażenie zmysłowe jakiejś rzeczy, czy to widząc ją, czy słysząc, czy doznając jej innym zmysłem — ująć myślą inną rzecz, o której się zapomniało, a do której ta pierwsza zbliżała się, będąc niepodobną albo i podobną. Dlatego, jak twierdzę, zachodzi jedno z dwojga: albo urodziliśmy się z wiedzą o nich i posiadamy tę wiedzę wszyscy przez całe życie, albo jest tak, że ci ludzie, o których mówimy, iż się uczą, jedynie sobie później przypominają, uczenie się zaś byłoby wtedy przypominaniem sobie”.

[…]

„No dobrze, a czy z tego potrafisz wybrać i co sądzisz o czymś takim? Czy człowiek, który posiada wiedzę o jakichś rzeczach, potrafi zdać sprawę z tego, co wie, czy też nie potrafi?”

„Z całą pewnością potrafi, Sokratesie”.

„A czy sądzisz, że wszyscy ludzie potrafią zdać sprawę z rzeczy, o których przed chwilą mówiliśmy?”

„Chciałbym bardzo, żeby tak było — odpowiedział Simmias — ale obawiam się raczej, iż jutro o tej porze nie będzie już nikogo, kto potrafiłby to robić w sposób należyty”.

„A zatem, Simmiasie, nie uważasz, że wszyscy posiadają wiedzę o tych rzeczach?”

„W żadnym razie”.

„A więc przypominają sobie oni te, których się kiedyś nauczyli?”

„Koniecznie”

(Jowett)

For this is clear, that when we perceived something, either by the help of sight or hearing, or some other sense, there was no difficulty in receiving from this a conception of some other thing like or unlike which had been forgotten and which was associated with this; and therefore, as I was saying, one of two alternatives follows: either we had this knowledge at birth, and continued to know through life; or, after birth, those who are said to learn only remember, and learning is recollection only.

Yes, that is quite true, Socrates.

[…]

At any rate you can decide whether he who has knowledge ought or ought not to be able to give a reason for what he knows.

Certainly, he ought.

But do you think that every man is able to give a reason about these very matters of which we are speaking?

I wish that they could, Socrates, but I greatly fear that to-morrow at this time there will be no one able to give a reason worth having.

Then you are not of opinion, Simmias, that all men know these things?

Certainly not.

Then they are in process of recollecting that which they learned before.

Certainly.


Prehistoria logiki formalnej to praca doktorska Marka Jerzego Minakowskiego, obroniona 5.11.1998 na Uniwersytecie Jagiellońskim (pod oryginalnym tytułem: Logika formalna przed Arystotelesem).
Przeniesiona z wersji oryginalnej (WordPerfect 6.1) do HTML w roku 2000, bez zmian w tekście (początkowo pod adresem ancientlogic.republika.pl, obecnie logika.minakowski.pl)
Licencja Creative Commons
Prehistoria logiki formalnej by Marek Jerzy Minakowski is licensed under a Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Unported License.