Summary: The Pre-Aristotelian Formal Logic

Część I - Logika formalna przed Arystotelesem

  1. Wstęp
  2. Objaśnienia ważniejszych pojęć
  3. Wybrane dotychczasowe ujęcia przedarystotelesowej logiki formalnej
  4. Plan badań i metodologia
  5. Opis zgromadzonego materiału źródłowego
  6. Fragmenta praearistotelicorum — przykłady
  7. Analiza wyników
  8. Rozstrzygnięcia
  9. Bibliografia

Część II - Katalog przedarystotelesowych fragmentów logicznych

I. Fragmenta prearistotelicorum

  1. Układ pozycji katalogowej
  2. System przyjęty w formalizacji
  3. Reguły logiczne znalezione u prearystotelików
  4. Kanon pism prearystotelików
  5. Spis znalezionych fragmentów logicznych w pismach prearystotelików
  6. Katalog fragmentów logicznych znalezionych w pismach prearystotelików
  7. Dodatek 1.: fragmenty logiczne we fragmentach presokratyków
  8. Dodatek 2.: fragmenty logiczne w pismach pseudoplatońskich

II. Zależności statystyczne

Marek Jerzy. Minakowski, Prehistoria logiki formalnej

I. Fragmenta prearistotelicorum

6. Katalog fragmentów logicznych znalezionych w pismach prearystotelików

46. Platon, Teajtet 186b11–e12

Dowód tego, że poznanie zmysłowe nie dostarcza nam wiedzy.

Sokrates, Teajtet:

186b11ΣΩ. Οὐκοῦν τὰ μὲν εὐϑὺς γενομένοις πάρεστι ϕύσει c1αἰσϑάνεσϑαι ἀνϑρώποις τε καὶ ϑηρίοις, ὅσα διὰ τοῦ σώματος 2παϑήματα ἐπὶ τὴν ψυχὴν τείνει· τὰ δὲ περὶ τούτων ἀνα3λογίσματα πρός τε οὐσίαν καὶ ὠϕέλειαν μόγις καὶ ἐν χρόνῳ 4διὰ πολλῶν πραγμάτων καὶ παιδείας παραγίγνεται οἷς ἂν καὶ 5παραγίγνηται;

6ΘΕΑΙ. Παντάπασι μὲν οὖν.

7ΣΩ. Οἷόν τε οὖν ἀληϑείας τυχεῖν, ᾧ μηδὲ οὐσίας;

8ΘΕΑΙ. ᾿Αδύνατον.

9ΣΩ. Οὗ δὲ ἀληϑείας τις ἀτυχήσει, ποτὲ τούτου ἐπιστήμων 10ἔσται;

d1ΘΕΑΙ. Καὶ πῶς ἄν, ὦ Σώκρατες;

2ΣΩ. ᾿Εν μὲν ἄρα τοῖς παϑήμασιν οὐκ ἔνι ἐπιστήμη, 3ἐν δὲ τῷ περὶ ἐκείνων συλλογισμῷ· οὐσίας γὰρ καὶ ἀλη4ϑείας ἐνταῦϑα μέν, ὡς ἔοικε, δυνατὸν ἅψασϑαι, ἐκεῖ δὲ 5ἀδύνατον.

6ΘΕΑΙ. Φαίνεται.

7ΣΩ. ῏Η οὖν ταὐτὸν ἐκεῖνό τε καὶ τοῦτο καλεῖς, τοσαύτας 8διαϕορὰς ἔχοντε;

9ΘΕΑΙ. Οὔκουν δὴ δίκαιόν γε.

10ΣΩ. Τί οὖν ταὐτὸν ἐκείνῳ ἀποδίδως ὄνομα, τῷ ὁρᾶν ἀκούειν 11ὀσϕραίνεσϑαι ψύχεσϑαι ϑερμαίνεσϑαι;

e1ΘΕΑΙ. Αἰσϑάνεσϑαι ἔγωγε· τί γὰρ ἄλλο;

2ΣΩ. Σύμπαν ἄρ' αὐτὸ καλεῖς αἴσϑησιν;

3ΘΕΑΙ. ᾿Ανάγκη.

4ΣΩ. ῟Ωι γε, ϕαμέν, οὐ μέτεστιν ἀληϑείας ἅψασϑαι· οὐδὲ 5γὰρ οὐσίας.

6ΘΕΑΙ. Οὐ γὰρ οὖν.

7ΣΩ. Οὐδ' ἄρ' ἐπιστήμης.

8ΘΕΑΙ. Οὐ γάρ.

9ΣΩ. Οὐκ ἄρ' ἂν εἴη ποτέ, ὦ Θεαίτητε, αἴσϑησίς τε καὶ 10ἐπιστήμη ταὐτόν.

11ΘΕΑΙ. Οὐ ϕαίνεται, ὦ Σώκρατες. καὶ μάλιστά γε νῦν 12καταϕανέστατον γέγονεν ἄλλο ὂν αἰσϑήσεως ἐπιστήμη.

1.

εὐϑὺς γενομένοις πάρεστι ϕύσει αἰσϑάνεσϑαι […] ὅσα διὰ τοῦ σώματος παϑήματα ἐπὶ τὴν ψυχὴν τείνει (186b11–c2)

σώματος παϑήματα ⊆ εὐϑὺς αἰσϑανόμενον

doznania cielesne ⊆ łatwo spostrzegające

Zał.

2.

τὰ […] ἀναλογίσματα πρός τε οὐσίαν καὶ ὠϕέλειαν μόγις καὶ ἐν χρόνῳ διὰ πολλῶν πραγμάτων καὶ παιδείας παραγίγνεται (186c2–4)

τύχον οὐσίας ∥ εὐϑὺς αἰσϑανόμενον

sięgające istnienia ∥ łatwo spostrzegające

Zał.

3.

᾿Αδύνατον (186c8) οἷον τε οὖν ἀληϑείας τυχεῖν, ᾧ μηδὲ οὐσίας (186c7)

¬ τύχον οὐσίας ∥ τύχον ἀληϑείας

¬ sięgające istnienia ∥ sięgające prawdy

Zał.

4.

Οὗ […] ἀληϑείας τις ἀτυχήσει, [οὐδέ]ποτε τούτου ἐπιστήμων ἔσται (186c9–10)

¬ τύχον ἀληϑείας ∥ ἐπιστήμης ἔχον

¬ sięgające prawdy ∥ posiadające wiedzę

Zał.

5.

᾿Εν […] τοῖς παϑήμασιν οὐκ ἔνι ἐπιστήμη (186d2)

σώματος παϑήματα ∥ ἐπιστήμης ἔχον

doznania cielesne ∥ posiadające wiedzę

1., 2., 3., 4., R1.3.5.13

6.

ἐν […] τῷ περὶ ἐκείνων συλλογισμῷ (186d3)

συλλογισμός ⊆ ἐπιστήμης ἔχον

rozumowanie ⊆ posiadające wiedzę

7., 8., R1.1.1.1

7.

οὐσίας […] καὶ ἀληϑείας ἐνταῦϑα […] δυνατὸν ἅψασϑαι (186d3–4)

συλλογισμός ⊆ τύχον οὐσίας καὶ ἀληϑείας

rozumowanie ⊆ sięgające istnienia i prawdy

Zał.

[8.

τύχον οὐσίας καὶ ἀληϑείας ⊆ ἐπιστήμης ἔχον

sięgające istnienia i prawdy ⊆ posiadające wiedzę

Zał.]

9.

Οὔκουν (186d9) ταὐτὸν ἐκεῖνό τε καὶ τοῦτο (186d7)

σώματος παϑήματα ≠ συλλογισμός

doznania cielesne ≠ rozumowanie

5., 6., R1.3.7.2

11.

Σύμπαν […] αὐτὸ καλεῖς αἴσϑησιν (186e2)

σώματος παϑήματα = αἴσϑησις

doznania cielesne = spostrzeganie

Zał.

12.

῟Ωι […] οὐ μέτεστιν […] ἅψασϑαι […] οὐσίας (186e4–5)

αἴσϑησις ∥ τύχον οὐσίας

spostrzeganie ∥ sięgające istnienia

1., 2., 11., R1.3.2

13.

῟Ωι […] οὐ μέτεστιν ἀληϑείας ἅψασϑαι (186e4)

αἴσϑησις ∥ τύχον ἀληϑείας

spostrzeganie ∥ sięgające prawdy

3., 12., R1.2.10.2

14.

῟Ωι […] οὐ μέτεστιν […] ἅψασϑαι (186e4) ἐπιστήμης (186e7)

αἴσϑησις ∥ ἐπιστήμης ἔχον

spostrzeganie ∥ posiadające wiedzę

4., 13., R1.2.10.2

(Witwicki)

Sokrates: Nieprawdaż, jedne stany powstają prędko i z natury przysługują jako spostrzeżenia ludziom i zwierzętom. To są te stany, które za pośrednictwem ciała do duszy zmierzają. Ale porównania ich dotyczące, związane z istnieniem, z istotą i pożytkiem — do tych się dochodzi z trudem i w ciągu długiego czasu, drogą licznych zabiegów i kultury duchowej, jeżeli ktoś do tego w ogóle dochodzi.

Teajtet: Ależ ze wszech miar

Sokrates: Więc czy może prawdę osiągnąć coś, co nawet istnienia nie sięga?

Teajtet: Nie może.

Sokrates: A kto prawdy czegoś nie osiągnie, to czy posiądzie wiedzę o tym?

Teajtet: Jakimże sposobem, Sokratesie!

Sokrates: To w tych wrażeniach zmysłowych nie ma wiedzy, tylko w rozumowaniu, które się z nimi wiąże. Bo istoty rzeczy i prawdy, zdaje się, że tu dopiero można dotknąć, a tam nie można.

Teajtet: Okazuje się.

Sokrates: Więc czy nazywasz jednym i tym samym te dwie rzeczy, które tyle różnic objawiają?

Teajtet: Chyba nie godzi się.

Sokrates: Więc jaką nadasz nazwę widzeniu, słyszeniu, wąchaniu, czuciu zimna i ciepła?

Teajtet: To spostrzeganie, uważam. Cóż by innego?

Sokrates: I to wszystko razem nazywasz spostrzeżeniem?

Teajtet: Koniecznie.

Sokrates: I temu, powiemy, nie przysługuje dotykanie prawdy. Bo istoty rzeczy też nie.

Teajtet: No nie.

Sokrates: Zatem i wiedzy nie.

Teajtet: A nie.

Sokrates: Zatem, Teajtecie, spostrzeżenie nie może być tym samym, co wiedza.

Teajtet: Nie wydaje się tym samym, Sokratesie. W tej chwili okazało się najjaśniej, że spostrzeżenie to coś innego niż wiedza.

(Jowett)

Soc. The simple sensations which reach the soul through the body are given at birth to men and animals by nature, but their reflections on the being and use of them are slowly and hardly gained, if they are ever gained, by education and long experience.

Theaet. Assuredly.

Soc. And can a man attain truth who fails of attaining being?

Theaet. Impossible.

Soc. And can he who misses the truth of anything, have a knowledge of that thing?

Theaet. He cannot.

Soc. Then knowledge does not consist in impressions of sense, but in reasoning about them; in that only, and not in the mere impression, truth and being can be attained?

Theaet. Clearly.

Soc. And would you call the two processes by the same name, when there is so great difference between them?

Theaet. That would certainly not be right.

Soc. And what name would you give to seeing, hearing, smelling, being cold and being hot?

Theaet. I should call all of them perceiving — what other name could be given to them?

Soc. Perception would be the collective name of them?

Theaet. Certainly.

Soc. Which, as we say, has no part in the attainment of truth any more of being?

Theaet. Certainly not.

Soc. And therefore not in. science or knowledge?

Theaet. No.

Soc. Then perception, Theaetetus, can never be the same as knowledge or science?

Theaet. Clearly not, Socrates; and knowledge has now been most distinctly proved to be different from perception.


Prehistoria logiki formalnej to praca doktorska Marka Jerzego Minakowskiego, obroniona 5.11.1998 na Uniwersytecie Jagiellońskim (pod oryginalnym tytułem: Logika formalna przed Arystotelesem).
Przeniesiona z wersji oryginalnej (WordPerfect 6.1) do HTML w roku 2000, bez zmian w tekście (początkowo pod adresem ancientlogic.republika.pl, obecnie logika.minakowski.pl)
Licencja Creative Commons
Prehistoria logiki formalnej by Marek Jerzy Minakowski is licensed under a Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Unported License.