II. Zależności statystyczne

Marek Jerzy. Minakowski, Prehistoria logiki formalnej

I. Fragmenta prearistotelicorum

6. Katalog fragmentów logicznych znalezionych w pismach prearystotelików

85. Platon, Charmides 161a2–b4

Rozwaga nie jest też wstydem.

Sokrates, Krytiasz:

^161a2Τί οὖν; ἦν δ' ἐγώ· ῾Ομήρῳ οὐ πιστεύεις καλῶς λέγειν. ³λέγοντι ὅτι

⁴αἰδὼς δ' οὐκ ἀγαϑὴ κεχρημένῳ ἀνδρὶ παρεῖναι;

⁵῎Εγωγ', ἔϕη.

⁶῎Εστιν ἄρα, ὡς ἔοικεν, αἰδὼς οὐκ ἀγαϑὸν καὶ ἀγαϑόν.

⁷Φαίνεται.

⁸Σωϕροσύνη δέ γε ἀγαϑόν, εἴπερ ἀγαϑοὺς ποιεῖ οἷς ἂν ⁹παρῇ, κακοὺς δὲ μή.

¹⁰᾿Αλλὰ μὴν οὕτω γε δοκεῖ μοι ἔχειν, ὡς σὺ λέγεις.

¹¹Οὐκ ἄρα σωϕροσύνη ἂν εἴη αἰδώς, εἴπερ τὸ μὲν ἀγαϑὸν ^b1τυγχάνει ὄν, αἰδὼς δὲ [μὴ] οὐδὲν μᾶλλον ἀγαϑὸν ἢ καὶ ²κακόν.

³᾿Αλλ' ἔμοιγε δοκεῖ, ἔϕη, ὦ Σώκρατες, τοῦτο μὲν ὀρϑῶς ⁴λέγεσϑαι· […].

1.

῎Εστιν […] αἰδὼς οὐκ ἀγαϑὸν καὶ ἀγαϑόν (161a6)

αἰδώς ⊈ ἀγαϑόν

wstyd ⊈ dobre

Zał.

2.

Σωϕροσύνη […] ἀγαϑόν (161a8)

σωϕροσύνη ⊆ ἀγαϑόν

rozwaga ⊆ dobre

Zał.

3.

Οὐκ ἄρα σωϕροσύνη ἂν εἴη αἰδώς (161a11)

σωϕροσύνη ≠ αἰδώς

rozwaga ≠ wstyd

1., 2., R1.3.10.2

(Witwicki)

— Jakże to — powiedziałem — a ty Homerowi nie wierzysz, że dobrze mówi, kiedy powiada:

Wstyd to nie jest rzecz dobra, gdy kogoś nagli potrzeba.

— No, owszem — powiada.

— A zatem wstyd, to bywa chyba coś niedobrego i coś dobrego.

— Widocznie.

— A rozwaga to coś dobrego, skoro dobrymi robi tych, którym przysługuje, a złymi ich nie robi.

— No, doprawdy, wydaje mi się, że jest tak, jak mówisz.

— Zatem rozwaga to nie będzie wstyd, skoro ona jest właśnie dobra, a wstyd bywa nie mniej dobry, jak bywa i zły.

— No, mnie się przynajmniej wydaje — powiada — Sokratesie, że to dobrze powiedziane […].

(Jowett)

Well, I said; but surely you would agree with Homer when he says,

Modesty is not good for a needy man?

Yes, he said; I agree.

Then I suppose that modesty is and is not good?

Clearly.

But temperance, whose presence makes men only good, and not bad, is always good?

That appears to me to be as you say.

And the inference is that temperance cannot be modesty — if temperance is a good, and if modesty is as much an evil as a good?

All that, Socrates, appears to me to be true; […].