II. Zależności statystyczne

Marek Jerzy. Minakowski, Prehistoria logiki formalnej

I. Fragmenta prearistotelicorum

6. Katalog fragmentów logicznych znalezionych w pismach prearystotelików

86. Platon, Charmides 161d6–e5 & 162a7–9

Rozwaga nie znaczy „robić swoje”.

Sokrates, Charmides:

^161d6Δοκεῖ οὖν σοι τὸ αὑτοῦ ὄνομα μόνον γράϕειν ὁ γραμ⁷ματιστὴς καὶ ἀναγιγνώσκειν ἢ ὑμᾶς τοὺς παῖδας διδάσκειν, ⁸ἢ οὐδὲν ἧττον τὰ τῶν ἐχϑρῶν ἐγράϕετε ἢ τὰ ὑμέτερα καὶ τὰ ⁹τῶν ϕίλων ὀνόματα;

¹⁰Οὐδὲν ἧττον.

¹¹῏Η οὖν ἐπολυπραγμονεῖτε καὶ οὐκ ἐσωϕρονεῖτε τοῦτο ^e1δρῶντες;

²Οὐδαμῶς.

³Καὶ μὴν οὐ τὰ ὑμέτερά γε αὐτῶν ἐπράττετε, εἴπερ τὸ ⁴γράϕειν πράττειν τί ἐστιν καὶ τὸ ἀναγιγνώσκειν.

⁵᾿Αλλὰ μὴν ἔστιν.

[…]

^162a7Οὐκ ἄρα, ἤν δ' ἐγώ, τὸ τὰ τοιαῦτά τε καὶ οὕτω τὰ αὑτοῦ ⁸πράττειν σωϕροσύνη ἂν εἴη.

⁹Οὐ ϕαίνεται.

1.

οὐδὲν ἧττον τὰ τῶν ἐχϑρῶν ἐγράϕετε ἢ τὰ ὑμέτερα (161d8)

μανϑάνων ∦ γράϕων (¬τὰ αὑτοῦ)

uczący się ∦ piszący (¬swoje)

Zał.

2.

τὸ γράϕειν πράττειν τί ἐστιν

γράϕων (x) ⊆ πράττων (x)

piszący (x) ⊆ robiący (x)

Zał.

3.

Οὐδαμῶς (161e2) οὐκ ἐσωϕρονεῖτε τοῦτο δρῶντες (161d11–e1)

μανϑάνων ⊆ σώϕρων

uczący się ⊆ rozważny

Zał.

4.

οὐ (161e3) μόνον (161d6) τὰ ὑμέτερά […] αὐτῶν ἐπράττετε (161e3)

μανϑάνων ⊈ πράττων (τὰ αὑτοῦ)

uczący się ⊈ robiący (swoje)

1., 2., R7.17

5.

Οὐκ […] τὸ […] τὰ αὑτοῦ πράττειν σωϕροσύνη ἂν εἴη (162a7–8)

σώϕρων ⊈ πράττων (τὰ αὑτοῦ)

rozważny ⊈ robiący (swoje)

3., 4., R1.2.5.1

(Witwicki)

— A czy myślisz, że nauczyciel tylko swoje własne imię pisze i czyta, czy też was, chłopców, uczy i wyście nie mniej pisywali imiona nieprzyjaciół, jak i wasze własne i przyjaciół?

— Nie mniej.

— A czy to była jakaś drobiazgowa rozwlekłość i brak rozwagi, kiedyście tak robili?

— Nigdy w świecie. A przecież nie robiliście każdy swego, jeżeli pisać to znaczy robić coś, a czytać — też.

— Ależ znaczy tak.

[…]

— Więc nie chodzi — mówię — żeby takie rzeczy i żeby w ten sposób swoje robić — nie może na tym polegać rozwaga.

— Nie wydaje się.

(Jowett)

And does the scribe write or read, or teach you boys to write or read, your own names only, or did you write your enemies' names as well as your own and your friends'?

As much one as the other.

And was there anything meddling or intemperate in this?

Certainly not.

And yet if reading and writing are the same as doing, you were doing what was not your own business?

But they are the same as doing.

[…]

Then temperance, I said, will not be doing one's own business; not at least in this way, or doing things of this sort?

Clearly not.