Summary: The Pre-Aristotelian Formal Logic Część I - Logika formalna przed Arystotelesem
Część II - Katalog przedarystotelesowych fragmentów logicznych I. Fragmenta prearistotelicorum
|
Marek Jerzy. Minakowski, Prehistoria logiki formalnej I. Fragmenta prearistotelicorum6. Katalog fragmentów logicznych znalezionych w pismach prearystotelików88. Platon, Charmides 163b1c8Krytiasz wprowadza rozróżnienie pomiędzy pracą a robieniem czegoś; pewnych czynności nie można nazwać pracą, która nie hańbi. Sokrates, Krytiasz: 163b1Εἰπέ μοι, ἦν δ' ἐγώ, οὐ ταὐτὸν καλεῖς τὸ ποιεῖν καὶ τὸ 2πράττειν; 3Οὐ μέντοι, ἔϕη· οὐδέ γε τὸ ἐργάζεσϑαι καὶ τὸ ποιεῖν. 4ἔμαϑον γὰρ παρ' ῾Ησιόδου, ὃς ἔϕη ἔργον [δ'] οὐδὲν εἶναι 5ὄνειδος. οἴει οὖν αὐτόν, εἰ τὰ τοιαῦτα ἔργα ἐκάλει καὶ 6ἐργάζεσϑαι καὶ πράττειν, οἷα νυνδὴ σὺ ἔλεγες, οὐδενὶ ἂν 7ὄνειδος ϕάναι εἶναι σκυτοτομοῦντι ἢ ταριχοπωλοῦντι ἢ ἐπ' 8οἰκήματος καϑημένῳ; οὐκ οἴεσϑαί γε χρή, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ 9καὶ ἐκεῖνος οἶμαι ποίησιν πράξεως καὶ ἐργασίας ἄλλο ἐνόc1μιζεν, καὶ ποίημα μὲν γίγνεσϑαι ὄνειδος ἐνίοτε, ὅταν μὴ 2μετὰ τοῦ καλοῦ γίγνηται, ἔργον δὲ οὐδέποτε οὐδὲν ὄνειδος· 3τὰ γὰρ καλῶς τε καὶ ὠϕελίμως ποιούμενα ἔργα ἐκάλει, καὶ 4ἐργασίας τε καὶ πράξεις τὰς τοιαύτας ποιήσεις. ϕάναι δέ 5γε χρὴ καὶ οἰκεῖα μόνα τὰ τοιαῦτα ἡγεῖσϑαι αὐτόν, τὰ δὲ 6βλαβερὰ πάντα ἀλλότρια· ὥστε καὶ ῾Ησίοδον χρὴ οἴεσϑαι 7καὶ ἄλλον ὅστις ϕρόνιμος τὸν τὰ αὑτοῦ πράττοντα τοῦτον 8σώϕρονα καλεῖν. 1. ἔργον [ ] οὐδὲν εἶναι ὄνειδος (163b45) ἔργον ∥ ὄνειδος praca ∥ hańba Zał. 2. εἰ τὰ τοιαῦτα ἔργα ἐκάλει καὶ ἐργάζεσϑαι καὶ πράττειν (163b56) ἐπ' οἰκήματος καϑῆσϑαι ∦ ἔργον życie w domu publicznym ∦ praca Hp. 3. οὐδενὶ ἂν ὄνειδος ϕάναι εἶναι [ ] ἐπ' οἰκήματος καϑημένῳ (163b68) ἐπ' οἰκήματος καϑῆσϑαι ⊈ ὄνειδος życie w domu publicznym ⊈ hańba 1., 2., R1.3.13 [4. ἐπ' οἰκήματος καϑῆσϑαι ⊆ ὄνειδος życie w domu publicznym ⊆ hańba Zał.] [5. ἐπ' οἰκήματος καϑῆσϑαι ∥ ἔργον życie w domu publicznym ∥ praca 2., 3., 4., R4.4] [6. ἐπ' οἰκήματος καϑῆσϑαι ⊆ ποίησις życie w domu publicznym ⊆ robota Zał.] 7. ἐκεῖνος οἶμαι ποίησιν πράξεως καὶ ἐργασίας ἄλλο ἐνόμιζεν (163b9c1) ποίησις ⊈ ἔργον robota ⊈ praca 5., 6., R1.3.6 (Witwicki) Powiedzże mi mówię na to: to u ciebie nie jest to samo: wyrabiać coś i robić? O, wcale nie powiada Ani też pracować i robić. Ja się tego nauczyłem u Hezjoda, który powiedział, że praca nie hańbi. Czy ty myślisz, że gdyby on takie rzeczy nazywał pracą i pracowaniem i robieniem, jak te, które ty przed chwilą przytaczałeś, to byłby powiedział, że nikogo nie hańbi szycie butów, sprzedawanie rybek solonych, albo zajęcie w domu publicznym? Trzeba sądzić, że nie, Sokratesie, ale on też, uważam, odróżniał robienie od działania i pracy i uważał, że robota czasem hańbi kiedy w niej nie ma piękna a praca to nie jest nigdy żadna hańba. Piękne i pożyteczne roboty nazywał pracami tego rodzaju wytwory to były u niego prace i czyny. I trzeba powiedzieć, że miał na myśli tylko dla każdego własne, swoje, tego rodzaju rzeczy, a wszystko, co szkodliwe, uważał za obce, za nie swoje. Tak, że wypada mniemać, że i Hezjod, i każdy rozsądny człowiek właśnie tego, co robi swoje, tego nazywa rozważnym. (Jowett) What! I asked; do you mean to say that doing and making are not the same? No more, he replied, than making or working are the same; thus much I have learned from Hesiod, who says that work is no disgrace. Now do you imagine that if he had meant by working and doing such things as you were describing, he would have said that there was no disgrace in them for example, in the manufacture of shoes, or in selling pickles, or sitting for hire in a house of ill-fame? That, Socrates, is not to be supposed: but I conceive him to have distinguished making from doing and work; and, while admitting that the making anything might sometimes become a disgrace, when the employment was not honourable, to have thought that work was never any disgrace at all. For things nobly and usefully made he called works; and such makings he called workings, and doings; and he must be supposed to have called such things only man's proper business, and what is hurtful, not his business: and in that sense Hesiod, and any other wise man, may be reasonably supposed to call him wise who does his own work. |